"در دنیای امروز انتخاب بین «خوب عمل کردن» و «عالی عمل کردن» اشتباه‌ترین کار ممکن است."
تیم کوک
در این مقاله به بررسی کامل مک‌بوک ایر M1 خواهیم پرداخت. شاید چیزی جز پردازنده تغییر نکرده باشد، اما چه پردازنده‌ای! برای مرور یک بررسی کامل با سافت مک همراه باشید.
-----
قبل از شروع بررسی کامل مک‌بوک ایر M1، بهتر است ابتدا نگاهی اجمالی به نقاط مثبت و منفی آن بیندازیم.
نقاط مثبت:
نقاط منفی:
نظر ما: تراشه جدید و خیره کننده‌ی M1 اپل جان تازه‌ای به مقرون به صرفه‌ترین لپتاپ خود می‌بخشد و عملکرد و دوام باتری چشمگیری را به همراه سازگاری با برنامه‌های آیفون و آیپد به آن می‌بخشد.
وقتی اپل گفت که شروع به تولید مک با پردازنده‌های «سیستم مبتنی بر یک تراشه»، CPU سفارشی و GPU سیلیکون (و یک سری چیزهای دیگر) برای جایگزین کردن قطعات اینتل و AMD می‌کند، متوجه شدیم که حرکت خوبی است. اما هیچوقت انتظار نداشتیم که تا این اندازه خوب باشد.
با نگاهی به عملکرد باور نکردنی تراشه‌های سری A اپل برای آیفون‌ها و آیپدها، می‌توان آن را به یک تراشه‌ی لپتاپ که کارایی و عملکرد واقعاً مناسبی را ارائه می‌کند تعمیم داد.
مک‌بوک ایر با پردازنده‌ی جدید M1 به قدری کامل و قطعی نسخه‌ی اینتلی را که در اوایل امسال منتشر شد (با CPU/GPU سری Ice Lake Y اینتل) شکست می‌دهد که باورها را به چالش می‌کشد.
متأسفانه اپل عملاً هیچ چیز دیگری را در مک‌بوک ایر تغییر نداده است. این مدل جدید منحصراً فقط یک تعویض پردازنده است. اما چه پردازنده‌ای!
همچنین بخوانید: تراشه M1 و فراتر از آن: هرآنچه باید در مورد تراشه‌های بومی مک اپل بدانید
شما نمی‌توانید از نظر ظاهری مک‌بوک ایر مبتنی بر اینتل را از مک‌بوک ایر با تراشه جدید M1 اپل تشخیص دهید. آنها در یک بدنه مشابه هم قرار دارند، وزن یکسانی دارند، دقیقاً همان صفحه کلید جادویی عالی را داشته و همچنان بهترین ترک‌پد در بازار را دارند.
شما به سختی می‌توانید تفاوت بین مک‌بوک ایر جدید و قدیمی را تشخیص دهید.
صفحه نمایش 1600 × 2560 از رنگ گسترده P3 و True Tone پشتیبانی می‌کند و روشنایی آن به 400 نیت می‌رسد، درست مانند صفحه نمایش مک‌بوک ایری که اوایل امسال عرضه شد. و همان باتری 44.9 وات ساعت را دارد (اگرچه دوام بیشتری دارد).
حتی وبکم آن هنوز همان وبکم قدیمی 720p است که سال‌ها بلای جان لپتاپ‌های اپل است. پردازش تصویر برتر ارائه شده توسط تراشه M1 واقعاً کار فوق‌العاده‌ای در بهبود نوردهی، کنتراست و نویز نور ضعیف انجام می‌دهد، اما باز هم مسلم است که اپل باید چندین سال پیش وبکم‌های خود را ارتقاء می‌داد.
با تراشه M1، اپل واقعاً می‌تواند خروجی وبکم بنجل قدیمی 720p را بهبود بخشد. اما هنوز هم چندان مناسب نیست.
در اینجا دو تفاوت کوچک وجود دارد که شایان ذکر است. اول اینکه، ردیف کلیدهای عملکردی F4، F5 و F6 در بالای صفحه کلید را از Launchpad، کلید کاهش روشنایی، کلید افزایش روشنایی، به جستجوی Spotlight، دیکته کردن به Siri، و Do Not Disturb (مزاحم نشوید) تغییر داده است. این یک تغییر خوب است، زیرا اینها عملکردهای بسیار مفیدتری هستند.
اپل میانبرهای کلیدهای عملکردی را کمی تغییر داده است، اما این تنها تفاوت ظاهری بین مک‌بوک ایر M1 و مک‌بوک ایر اینتلی است.
دوم اینکه، پورت‌های Thunderbolt 3 دیگر از پردازنده‌های گرافیکی خارجی پشتیبانی نمی‌کنند و تنها از یک نمایشگر خارجی (تا 6K در 60 هرتز با HDR) همراه با نمایشگر داخلی پشتیبانی می‌کنند. مدل‌های قدیمی مبتنی بر اینتل از چندین نمایشگر خارجی و GPU خارجی به طور همزمان پشتیبانی می‌کردند.
مک‌بوک ایر لپتاپی است که طراحی و ویژگی‌های آن را می‌توان «کلاسیک» توصیف کرد، بنابراین در ابتدا کمی ناامید کننده به نظر می‌رسد وقتی که متوجه می‌شویم اپل کاری جز جایگزین کردن تراشه‌های اینتل با تراشه M1 خودش انجام نداده است. البته تا زمانی که متوجه می‌شوید تنها چیزی که می‌خواسته‌اید یک پردازنده‌ی شگفت‌انگیز M1 بوده است.
رونمایی از این مک‌بوک جدید سرشار از اغراق‌گویی بود، همراه با ادعاهای غیرمتعارفی مبنی بر اینکه چندین برابر سریع‌تر از مک‌بوک ایر قبلی و سریع‌تر از اکثر لپتاپ‌های PC است. همه در یک شاسی مک‌بوک ایر که حتی فن هم ندارد و حداقل 50 درصد بیشتر از همان باتری استفاده می‌کند.
ادعاهای اپل ممکن است کمی دستچین شده باشد، اما تمام این تبلیغات واقعی هستند. هیچکس بیشتر از خودم شگفت‌زده نیست.
مسلماً اپل اخیراً مک‌بوک ایر را با پردازنده‌های سری Y اینتل که عملکرد ضعیفی دارند، به جای تراشه‌های توانمندتر سری U در گذشته، محدود کرده است. اما در آزمایش‌های متعدد، این مک‌بوک ایر جدید دقیقاً همان چیزی است که اپل اوایل سال جاری مدعی آن بود. مک‌بوک پروهای 13 اینچی را پشت سر می‌گذارد. معمولاً 30 درصد کُندتر از یک مک‌بوک پرو 16 اینچی پیشرفته با Core i9 و گرافیک مجزای Radeon 5500M است.
و به خاطر داشته باشید که ما در اینجا در حال آزمایش مدل سطح پایه هستیم که دارای یک CPU هشت هسته‌ای، یک GPU هفت هسته‌ای، 8 گیگابایت رم و هارد اس‌اس‌دی 256 گیگابایتی است. مک‌بوک ایر قدیمی که این را با آن مقایسه خواهیم کرد، مدل سطح پایه نیست، بلکه مدل ارتقاء یافته‌ی 1.299 دلاری با یک پردازنده‌ی چهار هسته‌ای Core i5-1030NG7 و گرافیک نسل یازدهم Iris Plus G7 است.
بیایید با Geekbench 5 شروع کنیم، جایی که عملکرد تک هسته‌ای این لپتاپ بدون فن باریک و سبک را شاهد هستیم که حتی یک مک‌بوک پرو 16 اینچی مبتنی بر Core i9 را به راحتی شکست می‌دهد. عملکرد چند هسته‌ای 2.3 برابر سریع‌تر از مک‌بوک ایر مبتنی بر اینتل و همتراز با مک‌بوک پرو Core-i9 است.
چشمان شما اشتباه نمی‌کند. این لپتاپ بدون فن واقعاً سریع است.
Cinebench با استفاده از موتور Cinema 4D شرکت Maxon رندرینگ ردیابی پرتو مبتنی بر CPU را انجام می‌دهد. نسخه‌ی جدید R23 از اپل سیلیکون پشتیبانی می‌کند و می‌توانیم شاهد این باشیم که مک‌بوک ایر جدید با 65 درصد در عملکرد تک هسته‌ای و 256 درصد در تست چند هسته‌ای، مک‌بوک ایر قدیمی را شکست می‌دهد. حتی مک‌بوک پرو 16 اینچی مبتنی بر Core i9 ما در عملکرد تک هسته‌ای حدود 30 درصد کُندتر و فقط در چند هسته‌ای 30 درصد سریع‌تر است.
عملکرد خیره کننده‌ی تک هسته‌ای و عملکرد چند هسته‌ای نه چندان دور از Core i9
Handbrake یکی دیگر از بنچمارک‌های مطلوب برای علاقه‌مندان CPU است. ما از آخرین نسخه‌ی بتا 1.4 استفاده کردیم که برای اپل سیلیکون بهینه شده است و یک ویدیوی 4K Tears of Steel را در یک فایل 1080p H.265 انکُد کردیم. در انکدینگ که به طور کامل در نرم‌افزار با هسته‌های CPU انجام می‌شد، کار مک‌بوک ایر مبتنی بر M1 به اندازه‌ی 3.5 برابر سریع‌تر از مک‌بوک ایر قدیمی به پایان رسید، و تنها حدود 11 درصد از مک‌بوک پرو 15 اینچی Core i9 عقب‌تر است!
انکدینگ ویدیو به طرز عجیبی سریع است.
اگر به برنامه اجازه دهیم که از فریمورک VideoToolBox برای شتاب انکُدینگ ویدیو استفاده کند، می‌تواند از سخت‌افزار انکُدینگ ویدیو در تراشه M1 و از Quick Sync اینتل یا موتور VCE شرکت AMD در سایر مک‌بوک‌ها استفاده کند. با فعال کردن آن، زمان انکُدینگ در تمام سوژه‌های آزمایشی ما بسیار کاهش می‌یابد، اما مک‌بوک ایر جدید هنوز هم 2.8 برابر سریع‌تر از نسخه‌ی قبلی و به همان مقدار سریع‌تر از مک‌بوک پرو 16 اینچی ما با قیمت حدوداً 4000 دلاری است.
این شکاف عملکرد محدود به برنامه‌های بنچمارک نیست. من یک iMovie ساده با استفاده از یکی از تم‌های داخلی با تعداد انگشت‌شماری عکس و کلیپ ویدیویی ساختم، سپس آن را با کیفیت ProRes و 1080p اکسپورت کردم. مک‌بوک ایر جدید در 16 ثانیه کار را تمام کرد و در مدل مبتنی بر اینتل 36 ثانیه طول کشید.
تا فراموش نکرده‌ام بگویم که اپل عملکرد اس‌اس‌دی را نیز افزایش داده است. من تقریباً 2.8 گیگابایت در ثانیه عملکرد خواندن و 2.5 گیگابایت در ثانیه راندمان نوشتن را اندازه‌گیری کردم که دو برابر مک‌بوک ایر قدیمی و تقریباً با مک‌بوک پرو 16 اینچی پیشرفته‌ی ما برابری می‌کند.
عملکرد چیزی بیشتر از نمودارهای بنچمارک است و هر بار که از این مک‌بوک ایر جدید استفاده می‌کنید، می‌توانید سرعت آن را احساس کنید. بلافاصله بیدار می‌شود و آماده‌ی استفاده است. برنامه‌ها سریع‌تر باز می‌شوند و پاسخگوتر هستند. ویرایش عکس و ویدیو روان‌تر به نظر می‌رسد، و کارهای سنگینی مانند اکسپورت ویدیو در کسری از زمان انجام می‌شود.
فناوری گرافیک یکپارچه اپل نیز به اندازه‌ی CPU آن چشمگیر است. ما به دیدن سرعت آن در آیفون یا آیپد عادت کرده‌ایم، اما نیازهای سیستم عامل‌های پنجره‌داری مانند مک او اس و برنامه‌هایی که اجرا می‌کنند، اغلب بسیار بیشتر است.
به خاطر داشته باشید که مک‌بوک ایر ما فقط 7 هسته GPU فعال دارد - یک نسخه‌ی ارتقاء یافته با هر 8 هسته‌ی فعال موجود است و در مک‌بوک پرو و مک مینی جدید 13 اینچی هر 8 هسته فعال هستند. همچنین پیکربندی مک‌بوک ایر ما دارای فقط 8 گیگابایت رم مشترک بین CPU و GPU است، که ما تصور می‌کردیم مطمئناً فقط در برخی از این آزمایش‌ها ناموفق خواهد بود.
Geekbench 5 می‌تواند با استفاده از GPU مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را برای انجام کارهای محاسباتی متداول (به جای رندر گرافیک سه بعدی مرسوم) با استفاده از OpenCL یا Metal API اجرا کند. Metal همان چیزی است که معمولاً برای مک حائز اهمیت است، اما OpenCL می‌تواند برای مقایسه با پلتفرم‌های دیگر سودمند باشد.
قدرت محاسباتی پردازنده گرافیکی لپتاپ‌های 13 اینچی مبتنی بر اینتل اپل را دو برابر می‌کند.
در این آزمایش‌ها، مک‌بوک ایر جدید بیش از دو برابر سریع‌تر از مک‌بوک ایر قدیمی با پردازنده گرافیکی اینتل است. حتی حدود 90 درصد سریع‌تر از یک مک‌بوک پرو 13 اینچی مبتنی بر Core i5 است، اگر چه نمی‌تواند به پای پردازنده گرافیکی اختصاصی Radeon 5500M در مک‌بوک پرو 16 اینچی برسد.
فقط برای اطمینان، بنچمارک‌های چند بازی مدرن را اجرا کردم: Rise of the Tomb Raider و Civilization VI. توجه داشته باشید که این بازی‌ها برای اپل سیلیکون بهینه نشده‌اند؛ آنها نسخه‌های بهینه‌سازی شده‌ی اینتل هستند که از Steam دانلود شده‌اند (همچنین بهینه‌سازی شده توسط اینتل) که تحت شبیه‌سازی Rosetta2 اجرا می‌شوند. مطمئناً محدودیت 8 گیگابایت رم و منحنی توان سنتی این لپتاپ باید مانع از اجرای بازی باشند، درست است؟
به خاطر داشته باشید که این یک لپتاپ سه پوندی بدون فن است که بازی را تحت شبیه‌سازی Rosetta2 اجرا می‌کند!
مک‌بوک ایر هرگز دستگاه بازی نبوده است، اما من واقعاً از این نتایج شگفت‌زده شده‌ام. من مجبور شدم که سه بار آنها را اجرا کنم تا از نتایج به دست آمده مطمئن شوم. CPU و GPU سری Ice Lake Y در اجرای این بازی‌ها نتایج قابل پیش‌بینی ضعیفی دارند؛ ما با این داستان آشنا هستیم. اما شما نگاهی به M1 بیندازید! نرخ فریم چهار برابری را در این بازی‌ها ارائه می‌دهد و آنها را از «غیرقابل اجرا» تبدیل به «قابل اجرا» می‌کند.
مک‌بوک‌های 13 اینچی هرگز دستگاه‌های خوبی برای بازی نبوده‌اند، اما این جهش عملکردی جالب و خنده‌دار است.
من دو برابر نرخ فریم مک‌بوک پرو 13 اینچی با یک Core i5 را دریافت کردم. مک‌بوک پرو 16 اینچی، با Core i9، رم 32 گیگابایتی، و پردازنده گرافیکی اختصاصی Radeon 5500M تنها 30 تا 50 درصد سریع‌تر از آن است.
باز هم خاطرنشان می‌کنم که این نتایج مربوط به بازی‌هایی هستند که اصلاً برای معماری مبتنی بر ARM تراشه M1 بهینه‌سازی نشده‌اند، بلکه در لایه شبیه‌سازی Rosetta2 اجرا شده‌اند. آن هم در یک لپتاپ سه پوندی بدون فن. واقعاً شوکه کننده است!
در ادامه بررسی مک‌بوک ایر M1، نوبت به بررسی سازگاری می‌رسد. پردازنده M1 اپل از معماری و مجموعه دستورالعمل‌هایی کاملاً متفاوت (ARM_64) با پردازنده‌های اینتل که از سال 2006 در مک‌ها شاهد بوده‌ایم (x64) استفاده می‌کند. برای اطمینان از اینکه تمام برنامه‌های موجود شما همچنان اجرا می‌شوند، اپل به یک فناوری به نام Rosetta2 متکی است که کار ترجمه بین دو مجموعه دستورالعمل را انجام می‌دهد و ارزش عملکردی بسیار بالایی دارد. (اولین Rosetta فناوری مشابهی برای انتقال از PowerPC به Intel بود.)
تمام برنامه‌های اپل به برنامه‌های یونیورسال بروزرسانی شده و از اینتل و اپل سیلیکون پشتیبانی می‌کنند. این یعنی تمام برنامه‌هایی که با مک او اس بیگ سِر ارائه می‌شود: Safari، Maps، Messages، Photos، TV، Voice Memos، News و هر چه که فکرش را بکنید. حتی برنامه‌های حرفه‌ای اپل مانند Final Cut و Logic نیز بروزرسانی شده‌اند.
سایر برنامه‌ها بگیر و نگیر دارند. هیچ یک از مجموعه Creative Cloud ادوبی هنوز بروزرسانی نشده‌اند. بنابراین، فتوشاپ، لایت‌روم و پریمیر همگی تحت شبیه‌سازی Rosetta2 اجرا می‌شوند (ادوبی در هنگام دانلود به شما هشدار می‌دهد). عجیب اینجاست که خود برنامه‌ی Creative Cloud، چیزی که تمام برنامه‌های دیگر را دانلود و بروزرسانی می‌کند، یک نسخه‌ی بتا است که برای اپل سیلیکون بهینه شده است. ادوبی می‌گوید که نسخه‌ی یونیورسال بروزرسانی لایت‌روم به زودی، و فتوشاپ اوایل سال آینده عرضه خواهد شد.
ادوبی هشدار می‌دهد که شما در حال دانلود برنامه‌های بهینه نشده هستید، اما آنها به خوبی کار می‌کنند، همان طور که در جدیدترین مک‌بوک ایر مبتنی بر اینتل کار می‌کنند.
برنامه‌ی یادداشت‌برداری موردعلاقه‌ی من iA Writer به یونیورسال بروزرسانی شده است. برنامه‌های عالی دیگری مانند Pixelmater Pro، DaVinci Resolve، یا Fantastical نیز همین طور هستند.
اما مجموعه برنامه‌های Office مایکروسافت، Zoom، Firefox، Chrome، Steam و ده‌ها برنامه‌ی روزمره‌ی دیگر هنوز به برنامه‌های یونیورسال بروزرسانی نشده‌اند.
خبر خوب این است که هر برنامه‌ای که امتحان کردم با شبیه‌سازی Rosetta2 به خوبی اجرا شد. کافیست که شما برنامه را دانلود کرده و آن را اجرا کنید؛ و انگار که هیچ چیز تغییر نکرده است. زمانی که برخی از برنامه‌ها را برای اولین بار اجرا می‌کنید، ممکن است کمی تأخیر در اجرا وجود داشته باشد، اما پس از آن کار به آرامی انجام می‌شود. بله، عملکرد بسیار خوبی وجود دارد، اما حتی برنامه‌های بهینه‌سازی شده‌ی اینتلی که تحت Rosetta2 اجرا می‌شوند، با این مک‌بوک ایر جدید به همان اندازه که در مدل مبتنی بر Core i5 عمل می‌کنند، احساس نرمی در اجرا و پاسخگویی دارند. پس از آزمایش ده‌ها برنامه، استثنای منحصربه‌فرد در این مورد برنامه‌ی Steam است که رابط کاربری آن بدجوری لنگ می‌زند. همان طور که پیش از این گفته شد، بازی‌های Steam در مقایسه با مک‌های مشابه مبتنی بر اینتل، در واقع تحت شبیه‌سازی بسیار سریع‌تر اجرا می‌شوند.
یکی از عوامل جذب مشتری ساخت مک‌ها با پردازنده‌های مشتق شده از دی‌ان‌ای تراشه‌های آیفون و آیپد اپل این است که اجرای واقعی برنامه‌های آیفون و آیپد بر روی مک بسیار اهمیت دارد.
در همین راستا، مک‌های دارای تراشه M1 می‌توانند برنامه‌های آیفون و آیپد را مستقیماً از اپ استور مک دانلود کنند. اگر برنامه‌هایی را در آیفون یا آیپد خود دارید، نیازی نیست مجدداً آنها را خریداری کنید.
ایراداتی نیز وجود دارد. در عین حالی که برنامه‌هایی که من امتحان کرده‌ام به روانی اجرا می‌شوند (که با توجه به سخت‌افزار موجود جای تعجبی هم نیست)، اکثر برنامه‌های آیفون با اندازه پنجره‌ی ثابت اجرا می‌شوند، در حالی که بسیاری از برنامه‌های آیپد قابلیت تغییر اندازه را دارند. توسعه دهندگان می‌توانند از فهرست شدن برنامه‌های خود در این لیست انصراف دهند و بسیاری از برنامه‌های برتر نیز این کار را کرده‌اند. اگر به برنامه‌هایی همچون اینستاگرام، نتفلیکس، تیک‌تاک، اسنپ‌چت، ایکس‌باکس، پلی‌استیشن یا هر چیزی از گوگل امیدوار بودید، مأیوس خواهید شد.
با این حال، موارد زیاد دیگری نیز وجود دارد. فیسبوک، که از عجایب است. Amazon Alexa و Prime Now (اما نه Amazon Shopping) وجود دارند، و همچنین برنامه‌های زیادی از خطوط هوایی بزرگ. همچنین تعداد زیادی بازی آی او اس وجود دارد. اپل حتی برخی از گزینه‌های لمسی را برای بازی‌های آی او اس تعبیه کرده است تا انجام بازی‌های آی او اس را آسان‌تر کند: شما می‌توانید از کلیدهای جهت‌دار برای کشیدن انگشت، از کلید فاصله برای ضربه زدن در مرکز صفحه، یا نگه داشتن کلید Option برای استفاده از ترک‌پد مانند یک صفحه لمسی مجازی، استفاده کنید.
اپل برخی از کنترل‌های صفحه کلید را برای آسان‌تر انجام دادن بازی‌های آیفون اضافه کرده است.
هنوز روزهای اولیه است و به مرور گزینه‌های بیشتری مورد استقابل قرار خواهند گرفت (مانند ویژگی مقیاس‌بندی پنجره) اما این یک پیروزی کامل است. زمانی که یک برنامه‌ی موردعلاقه‌ی ما در این فهرست قرار نداشته باشد، هر چقدر هم که ناامید کننده باشد، اما به اندازه‌ی کافی برنامه‌های دیگر وجود دارد تا سودمندی داشتن یک مک را تا حد زیادی افزایش دهد. فقط می‌توانیم امیدوار باشیم که توسعه دهندگان بیشتری از این حرکت استقبال کنند.
با چنین جهش صراحتاً شگفت‌انگیزی در عملکرد، ممکن است انتظار داشته باشید که به ضرر دوام باتری باشد. اما باتری مک‌بوک ایر جدید بسیار بیشتر از همیشه دوام می‌آورد. اپل ادعا می‌کند که 15 ساعت وبگردی (از 11 ساعت در مک‌بوک ایر قدیمی)، 18 ساعت پخش ویدیو (از 12 ساعت در مک‌بوک ایر قدیمی) و دو برابر دوام باتری در هنگام کنفرانس ویدیویی خواهید داشت. من مطمئن هستم که دقیقاً مانند اپل تست نمی‌کنم، اما به خوبی متوجه شدم که دوام باتری 50 درصد بیشتر از آن مک‌بوک ایری است که در اوایل امسال بررسی کردم.
نمایشگر را بر روی 150 نیت تنظیم کرده و یک فیلم دانلود شده از برنامه‌ی TV (با حداکثر کیفیت) را تا زمانی که باتری تمام شود مکرراً پخش می‌کنیم. در این آزمایش، مک‌بوک ایر مبتنی بر M1 به میزان 82 درصد بیشتر از مدل مبتنی بر اینتل اوایل امسال و 50 درصد بیشتر از مک‌بوک ایر 2018 دوام آورد.
شگفت‌انگیز است که ببینید این مک‌بوک ایر با اینکه چندین برابر سریع‌تر عمل می‌کند، باتری آن تا این حد بیشتر دوام می‌آورد.
این امر یک تصادف نیست. یک حالت خاصی نیست که نرم‌افزار در آن قرار گرفته باشد. این طور نیست که پخش ویدیو برق را ذره ذره مصرف می‌کند و در مورد کارهای دیگر این طور نباشد. در استفاده‌ی مختلط روزمره - مرور وب، تماشای ویدیو، ویرایش عکس، نوشتن ایمیل، و همه‌ی آن چیزهایی که در مک‌بوک ایرها استفاده می‌کنیم - مدل جدید مک‌بوک ایر به راحتی ساعت‌ها بیشتر از مدل قبلی دوام می‌آورد.
نباید هم تعجب کنیم. این واقعیت که مک‌بوک ایرهای مبتنی بر اینتل به فن نیاز دارند و مک‌بوک ایر M1 بدون فن است، می‌تواند گویای تمام آن نکاتی باشد که در مورد بهره‌وری انرژی پردازنده نیاز داریم. با این حال، افزایش 50 تا 80 درصدی دوام باتری در حالی که عملکردی چندین برابری را ارائه می‌دهد، شگفت‌انگیز است.
ما تا به امروز به اندازه‌ی کافی مک‌های جدید مبتنی بر M1 نداشته‌ایم که بتوانیم تمام جنبه‌های ریز و درشت اپل سیلیکون جدید را بررسی کنیم. اما پس از روزها پنچمارک سرسام‌آور و استفاده‌ی بی‌وقفه، می‌توانیم این را با اطمینان بگوییم که: اپل یک شاهکار واقعاً باور نکردنی خلق کرده است، و از نظر مشخصات قدرت، تراشه‌ی آن عملکردی کاملاً دور از انتظار داشته است.
وقتی به نتایج تست عملکرد نگاه می‌کردم، باید بارها و بارها به خودم یادآوری می‌کردم که: این مدل پایه 999 دلاری با 8 گیگابایت رم و پردازنده‌ی گرافیکی 7 هسته‌ای است. اگر این پایین‌ترین سطح تراشه M1 است، تراشه‌های M1 Pro با عملکرد بالاتر چه چیزی می‌توانند ارائه کنند؟ مغز آدم سوت می‌کشد.
اگر به دنبال یک مک‌بوک ایر هستید، دیگر مدل‌های مبتنی بر اینتل جایی برای در نظر گرفته شدن ندارند. و جای تعجبی هم ندارد - در هنگام رقابت با تراشه اینتل، این مک‌بوک ایر جدید حتی از نسخه‌ی چهار هسته‌ای ارتقاء یافته‌ی مدل قبلی نیز پیشی می‌گیرد. هنگام اجرای برنامه‌های بروزرسانی شده به یونیورسال، این یک راه‌حل قطعی است. آیا اشاره کردم که برنامه‌های آیفون و آیپد را نیز اجرا می‌کند؟ در حالی که خودم کاملاً تحت تأثیر عملکرد این مدل 8 گیگابایتی قرار دارم، پیشنهاد می‌کنم که مدل 16 گیگابایتی را تهیه کنید، زیرا هرگز نمی‌توانید رم مدل 8 گیگابایتی را ارتقاء دهید.
اگر قصد دارید که یک مک رده بالاتر تهیه کنید، ممکن است بهتر باشد که منتظر بمانید تا ببینید اپل چه چیزی برای تراشه‌های آینده با عملکرد بالاتر در نظر خواهد گرفت. مطمئناً بعد از اینکه شاهد بودید که اپل در مک‌بوک ایر کوچک بدون فن چه کاری انجام داده است، حاضر باشید برای مک‌های مبتنی بر اینتل هزینه کنید.
اپل فرصت خوبی را برای بهبودبخشی به سایر بخش‌ها و فراتر از پردازنده در مک‌بوک ایر را از دست داد. وبکم قدیمی 720p هنوز بلای جان لپتاپ است، حتی اگر تراشه M1 عملکرد بهتری در خروجی آن ایجاد کرده باشد. بهبودهای صفحه نمایش (HDR، نرخ تازه‌سازی متغیر، یا نرخ تازه‌سازی بالا) همگی مورد استقبال قرار می‌گرفتند. به نظر می‌رسد که فیس آیدی باید یک یا دو سال پیش به مک می‌رسید.
اگر قصد خرید یک مک‌بوک ایر را دارید، از عملکرد و دوام باتری آن شگفت‌زده خواهید شد، و فکر می‌کنم که اکثریت قریب به اتفاق کاربران نگران این نباشند که آیا برنامه‌های موردعلاقه‌ی آنها برای پشتیبانی از M1 بروزرسانی شده است یا خیر، زیرا شبیه‌ساز Rosetta2 به خوبی عمل می‌کند.
