در اینجا روش تقسیم هارد دیسک «مک» به چندین پارتیشن یا چندین حجم جداگانه آورده شده است تا بتوانید بیش از یک سیستم عامل را در «مک» خود اجرا کنید، یا «مک» خود را به چند قسمت تقسیم کنید تا کاربران مختلف بتوانند فضای مخصوص به خود را داشته باشند. ما به شما نشان خواهیم داد که چگونه می‌توانید در Mojave و High Sierra یک حجم جداگانه ایجاد کنید، چگونه می‌توانید یک پارتیشن در یک «مک» قدیمی‌تر ایجاد کنید، و خواهیم دید که چگونه می‌توانید از «بوت کمپ» (Boot Camp) برای نصب ویندوز در «مک» خود استفاده کنید.
-----
سافت‌مک: دلایل زیادی وجود دارد که شما ممکن است بخواهید «مک» خود را پارتیشن‌بندی کنید. شاید بخواهید «مک» خود را برای اجرای ویندوز پارتیشن‌بندی کنید، یا شاید بخواهید نسخه بتای Mojave را روی یک پارتیشن جدا نصب کنید تا بتوانید هم نسخهٔ بتا و هم نسخهٔ کامل Mojave را اجرا کنید، در غیر این صورت ممکن است بخواهید High Sierra را در «مک» خود نگه دارید اما Mojave را روی یک پارتیشن جداگانه نصب کنید تا بتوانید از برنامه‌هایی استفاده کنید که ممکن است در Mojave یا جایگزین‌های آن کار نکنند.
یکی دیگر از دلایلی که ممکن است بخواهید «مک» خود را پارتیشن‌بندی کنید می‌تواند این باشد که می‌توانید یک پارتیشن برای Time Machine ایجاد کنید تا از آن برای تهیهٔ نسخهٔ پشتیبان استفاده کنید، در غیر این صورت ممکن است بخواهید برای افراد مختلفی که مشترکاً از یک «مک» استفاده می‌کنند، پارتیشن‌های جداگانه ایجاد کنید و اساساً چندین «مک» را در یک «مک» ایجاد کنید.
عوامل مختلفی در تصمیم شما در مورد پارتیشن‌بندی می‌توانند تعیین کننده باشند. مهم‌ترین نکته این است که مشخص کنید آیا به ایجاد یک پارتیشن احتیاج دارید، یا فقط ایجاد یک حجم جداگانه جوابگو است. (این کمی گیج کننده است، زیرا در اصل یک حجم جداگانه (volume) و یک پارتیشن (partition) یک چیز مشابه هستند، اما نسخه‌های جدیدتر macOS امکانات متفاوتی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند تا بتوانند یک حجم جداگانه ایجاد کنند و از آن به همان روشی استفاده کنند که از یک پارتیشن استفاده می‌کنند، اما بدون هیچگونه عوارضی از جمله لزوم پاک کردن «مک» و شروع دوباره از ابتدا).
اگر شما قصد اجرای High Sierra با یک درایو فلش در یک «مک» را دارید، یا قصد اجرای Mojave در هر «مک»ی را دارید، اصلاً نیازی به ایجاد یک پارتیشن ندارید، فقط کافی است یک حجم جداگانه ایجاد کنید. این به لطف Apple File System (APFS) است که جایگزین HFS+ قدیمی شده است. APFS نسبت به HFS+ دارای چندین مزیت است، یکی از آنها Space Sharing است که باعث می‌شود فضای موجود بین حجم‌های مختلف موجود در دیسک شما به اشتراک گذاشته شود. این فضا را می‌توان در هر زمان برای همهٔ حجم‌های مختلف در دسترس قرار داد، نه این که هنگام شکل‌گیری به آنها اختصاص داده شود، همان طور که در مورد یک پارتیشن نیز وجود دارد.
در این مقاله روش ایجاد یک حجم در Mojave و High Sierra، روش ایجاد یک پارتیشن در یک «مک» قدیمی‌تر را به شما نشان خواهیم داد. همچنین چگونگی استفاده از «بوت کمپ» برای نصب ویندوز در «مک» را تجربه خواهید کرد - هر چند ما یک مقالهٔ اختصاصی با عنوان «آموزش جامع روش نصب ویندوز روی مک» هم ارایه کرده‌ایم که می‌توانید مطالعه کنید.
ممکن است که شما فقط یک «مک» داشته باشید، اما می‌توانید آن را به گونه‌ای تنظیم کنید که دارای خصوصیات مختلفی باشد…
قبل از شروع، کارهایی هست که باید انجام دهید.
1. تهیهٔ نسخهٔ پشتیبان برای زمانی که اشتباهی رخ دهد.
2. فایل‌ها و برنامه‌هایی که نیاز ندارید حذف کنید تا فضای خالی بیشتری در اختیار داشته باشید.
ایجاد پارتیشن «مک» در High Sierra (اگر یک فلش یا یک SSD دارید) و یا به لطف APFS در Mojave حقیقتاً بسیار آسان است. در عین حالی که هنوز هم می‌توانید «مک» خود را پارتیشن‌بندی کنید، لزومی به این کار نیست، و فقط کافی است با استفاده از Disk Utility یک حجم جداگانهٔ دیگر ایجاد کنید.
اگر سعی کنید با استفاده از Disk Utility در یکی از نسخه‌های macOS یک پارتیشن ایجاد کنید، این هشدار را مشاهده خواهید کرد: «حجم‌های APFS فضای ذخیره‌سازی را در یک ظرف به اشتراک می‌گذارد و یک پارتیشن واحد را اشغال می‌کنند. اضافه کردن و حذف کردن حجم‌های APFS سریع‌تر و ساده‌تر از ویرایش طرح‌ریزی یک پارتیشن است. » که باید گفت، پیچیده‌تر از آنچه که هست به نظر می‌رسد.
نیازی به گفتن نیست که بهترین و ساده‌ترین گزینه، اضافه کردن یک حجم جداگانه است، بنا بر این مراحل زیر را دنبال کنید:
1. برنامهٔ Disk Utility را باز کنید.
2. روی منوی کشویی کنار دکمه نمایش در نوار ابزار کلیک کنید و Show All Devices را انتخاب کنید. با این کار مطمئن می‌شوید که می‌توانید حجم‌های جداگانهٔ دیسک خود را ببینید. در آنجا احتمالاً گزینه‌ای به نام Home دارید.
3. حجم جداگانهٔ Home را انتخاب کنید و دو بار بررسی کنید که یک APFS Volume باشد (برای ادامهٔ کار مورد نیاز است).
4. اکنون تنها کاری که باید انجام دهید این است که بر روی دکمهٔ + بالای Volume در منو کلیک کنید تا Volume جدید خود را ایجاد کنید.
5. یک نام برای حجم جداگانهٔ جدید انتخاب کنید، ما نام آن را Test گذاشتیم، اما اگر قصد دارید نسخه‌ای از یکی از سیستم عامل‌ها را روی آن حجم جداگانه نصب کنید، ممکن است بخواهید آن را Mojave یا Beta نامگذاری کنید.
6. اکنون می‌توانید حد مجاز فضای ذخیره‌سازی این حجم جداگانه را انتخاب کنید، اما لازم نیست. اگر می‌خواهید این کار انجام بدهید، بر روی Size Option کلیک کرده و گزینه‌های Reserve (حداقل) و Quota (حداکثر) را پر کنید. به خاطر داشته باشید که برای اعمال این روش در واقع باید فضای کافی در «مک» خود داشته باشید (به همین دلیل ما با توصیهٔ حذف فایل‌ها و برنامه‌هایی که نیاز ندارید شروع کردیم!)
7. اکنون می‌توانید بر روی Add کلیک کنید تا Volume جدید به «مک» شما اضافه شود.
می‌توانید آن حجم جداگانه را به یکی از اعضای خانواده یا یکی از همکاران خود اختصاص دهید تا از آن استفاده کنند تا فایل‌های هر شخص جدا باشد و با هم مخلوط نشوند، اما یک سناریوی محبوب استفاده از این حجم برای نصب نسخهٔ جایگزینی برای سیستم عامل «مک» است. به طور خلاصه، آنچه شما باید انجام دهید به این صورت است:
1. نصب کنندهٔ نسخهٔ macOS یا نسخهٔ بتای مورد نظر خود را دانلود کنید، فعلاً آن را نصب نکنید. (می‌توانید با جستجوی آن در Spotlight بررسی کنید که آیا نصب کننده از قبل دانلود شده است یا خیر. Command + Space را فشار داده و نام سیستم عامل را تایپ کنید).
2. اکنون بر روی نصب کننده کلیک کنید، اما مطمئن شوید که حجم جداگانهٔ جدیدی را که به عنوان مقصد نصب ایجاد کرده‌اید را انتخاب می‌کنید.
3. صبر کنید تا «مک» شما سیستم عامل جدید را بر روی آن حجم جداگانه نصب کند.
4. پس از اتمام کار، «مک» شما باید همراه با macOS جدید نصب شده در حجم جداگانه باز شود.
5. هر وقت آمادهٔ بازگشت به نسخهٔ قدیمی سیستم عامل خود بودید، فقط کافی است «مک» خود را خاموش کرده و در حالی که کلید Alt/Option پایین نگه داشته شده، راه‌اندازی مجدد (ری‌استارت) شود.
6. پارتیشنی که سیستم عامل روی آن را می‌خواهید اجرا کنید را انتخاب کرده تا «مک» شما با همان سیستم عامل بوت شود.
اگر «مک» شما Mojave را اجرا نمی‌کند یا از High Sierra روی یک Fusion Drive استفاده می‌کنید، یا اگر نمی‌توانید «مک» خود را به هر یک از macOSها به روز رسانی کنید (یا اصلاً نمی‌خواهید «مک» خود را به روز رسانی کنید)، یا حتی اگر از Mojave یا High Sierra استفاده می‌کنید اما نمی‌خواهید به مسیر Volume بروید و ترجیح می‌دهید یک پارتیشن پایدار روی «مک» خود ایجاد کنید، در ادامه به شما خواهیم گفت که چه کاری باید انجام دهید.
همان طور که در بالا به آن اشاره کردیم، پارتیشن‌بندی یک هارد دیسک یا درایو SSD شامل ایجاد چندین حجم جداگانه در یک وسیلهٔ ذخیره‌سازی فیزیکی است. حجم‌ها به طور جداگانه در Finder ظاهر می‌شوند و توسط «مک» شما هم جداگانه با آنها رفتار می‌شود. شما می‌توانید آنها را به طور مستقل فورمت کرده و از آنها برای مقاصد مختلف استفاده کنید.
دلایل مختلفی وجود دارد که بخواهید هارد دیسک «مک» خود را پارتیشن‌بندی کنید. از نظر تاریخی، متداول‌ترین دلایل این بوده که پرونده‌های سیستمی «مک» را از بخش ذخیرهٔ اطلاعات جدا کنید. این روزها macOS اطلاعات شما را در پوشهٔ Home یا حتی در iCloud نگه می‌دارد، بنا بر این دلیل کمتر متداولی است.
اکنون به احتمال زیاد شما می‌توانید یک درایو را برای اجرای چندین سیستم عامل یا چندین نسخه از یک سیستم عامل در یک دیسک واحد، پارتیشن‌بندی کنید. این طور است که «بوت کمپ» با پارتیشن‌بندی درایو کار می‌کند و به شما امکان نصب ویندوز در پارتیشن دیگری را می‌دهد.
همان طور که در بالا گفتیم، شما همچنین می‌توانید هارد دیسک خود را پارتیشن‌بندی کنید تا به شما امکان دهد با استفاده از Time Machine پارتیشن بوت خود را به یک پارتیشن دیگر در همان دیسک بازگردانی کنید. با این حال، برای انجام این کار، پارتیشن Time Machine باید حداقل دو برابر حجم مورد نظر برای تهیهٔ نسخه پشتیبان در اختیار داشته باشد، بنا بر این کمتر از نیمی از کل ظرفیت دیسک برای کار شما باقی می‌ماند.
علاوه بر این، ذخیره کردن نسخهٔ پشتیبان در همان دیسکی که از آن پشتیبان‌گیری می‌شود، خطرات زیادی را به همراه دارد و فقط باید به عنوان روشی مناسب برای بازیابی نسخه‌های قدیمی‌تر اطلاعات انجام شود. تهیهٔ واقعی نسخه پشتیبان شما باید همیشه روی یک دیسک جداگانه باشد.
اگر قصد استفاده از «بوت کمپ» را دارید، باید «دستیار بوت کمپ» (Boot Camp Assistant) را اجرا کرده و دستورالعمل‌های مربوط به پارتیشن‌بندی کردن درایو را دنبال کنید و برای نصب یک سیستم عامل دیگر آماده شوید.
شما حداقل به 40 گیگابایت فضای خالی نیاز دارید.
دستورالعمل‌های «دستیار بوت کمپ» برای نصب ویندوز را دنبال کنید.
در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد نصب ویندوز با استفاده از «بوت کمپ» داریم.
توجه: سعی نکنید پارتیشنی که با دستیار «بوت کمپ» ساخته شده است را با استفاده Disk Utility حذف کنید!
برای سایر موارد، Disk Utility که نرم‌افزاری رایگان است، کار شما را راه می‌اندازد. همچنین گزینه‌هایی با ویژگی‌های پیشرفته‌تر نیز دارد که باید هزینهٔ آن را پرداخت کنید.
قبل از شروع، باید از درایوی که قصد پارتیشن‌بندی آن را دارید، نسخهٔ پشتیبان تهیه کنید. می‌توانید از Time Machine استفاده کنید، یا می‌توانید با استفاده از ابزاری مانند Carbon Copy Cloner کلون‌سازی کنید. فرض کنید بدترین اتفاق ممکن رخ خواهد داد و هنگام تلاش برای پارتیشن‌بندی، تمام اطلاعات ذخیره شده در درایو را از دست خواهید داد. احتمالات را در نظر داشته باشید. یک کلون قابل بوت شدن (bootable) در چنین مواقعی می‌تواند شما را نجات دهد.
هنگامی که درایو را کلون و تأیید کردید، می‌توانید با راه‌اندازی مجدد «مک» خود با کلون متصل شده و به عنوان Startup Disk in System Preferences از آن بوت شوید و آماده شوید تا روند ایجاد یک پارتیشن جدید را شروع کنید. مراحل زیر را دنبال کنید:
1. دیسکی که کلون را روی آن ذخیره کرده‌اید را خارج کرده و «مک» خود را به صورت عادی مجدداً راه‌اندازی کنید.
2. هنگامی که مک شما راه‌اندازی مجدد می‌شود، command+Space را فشار داده و شروع به تایپ Disk Utility کنید. یا برنامه را در داخل Utilities در فولدر Applications پیدا کنید. برنامهٔ Disk Utility را باز کنید.
3. در Disk Utility درایو داخلی «مک» خود را انتخاب کنید، مطمئن شوید که روی درایود کلیک می‌کنید نه حجم زیرمجموعهٔ آن. باید در زیر نوار ابزار دو زبانه مشاهده کنید: First Aid و Partition. بر روی Partition کلیک کنید.
4. برای افزودن یک پارتیشن دیگر به دیسک، روی «+» در زیر Partition Layout کلیک کنید. برای نشان دادن پارتیشن اضافی، تغییر طرح را مشاهده خواهید کرد. اکنون می‌توانید اندازهٔ پارتیشن‌ها را با کشیدن خط تقسیم آنها از بالا یا پایین تغییر دهید، مشروط بر حداقل اندازه برای پارتیشن بوت که به اطلاعاتی که در حال حاضر روی آن ذخیره کرده‌اید بستگی دارد. وقتی سایز مورد نظر خود را برای آنها ایجاد کردید، روی پارتیشن جدید کلیک کنید و در قسمت Name: نامی برای آن تایپ کنید. اطمینان حاصل کنید که فرمت Mac OS X Extended (Journaled) است.
5. پس از تنظیم اندازهٔ پارتیشن و اختصاص دادن نامی برای پارتیشن جدید، بر روی Apply کلیک کنید تا همه چیز نهایی شود. در غیر این صورت، اگر نظر خود را تغییر دادید یا می‌خواهید دوباره شروع کنید، بر روی Revert کلیک کنید.
6. درایو اصلی «مک» شما اکنون به دو حجم جداگانه تقسیم شده است و قسمت جدید خالی است. اکنون می‌توانید نسخهٔ دیگری از OS X را روی آن نصب کنید، از آن برای نصب نسخهٔ بتای عمومی macOS استفاده کنید، یا آن را به عنوان مکانی برای ذخیرهٔ اطلاعات در نظر بگیرید.
می‌توانید در هر زمانی با استفاده از همان روشی که برای ایجاد پارتیشن جدید استفاده کردید، پارتیشن‌ها را مجدداً تغییر اندازه دهید، اما به جای کلیک روی «+» فقط نوار پارتیشن را به بالا یا پایین بکشید. میزان تغییر اندازهٔ مجددی که می‌توانید اعمال کنید به اطلاعات ذخیره شده در هر پارتیشن بستگی دارد.
هنگامی که پارتیشن جدید خود را ایجاد کردید، می‌توانید با دو بار کلیک کردن روی دیسک ایمیج (disk image) یک سیستم عامل را روی آن نصب کنید. پارتیشن جدید را به عنوان محلی برای نصب انتخاب کنید. سپس برای تکمیل نصب، دستورالعمل‌ها را دنبال کنید. پس از اتمام کار، هر زمان که بخواهید می‌توانید به پارتیشن جدید راه‌اندازی مجدد کنید.
تنها خطر واقعی در زمانی که دیسک خود را پارتیشن‌بندی می‌کنید، از بین رفتن اطلاعات است. شما می‌توانید قبل از شروع پارتیشن‌بندی و یا هر زمانی که قصد تغییر اندازهٔ یک پارتیشن را دارید، با پشتیبان‌گیری یا کلون کردن دیسک خود این ریسک را کاهش دهید.
از طریق Disk Utilities می‌توانید بسته به فضای آزاد روی درایو خود، اندازهٔ پارتیشن خود را تغییر دهید، که می‌توانید آن را افزایش دهید و در بعضی اوقات حتی آن را کوچک کنید.
برای تغییر اندازهٔ پارتیشن، کافی است روی بخش Partition در Disk Utilities کلیک کرده و دکمهٔ «+» یا منها «-» را فشار دهید تا اندازهٔ آن تغییر کند.
اگر می‌خواهید پارتیشن را حذف کنید و فضای پارتیشن حذف شده را به درایو اصلی خود اختصاص دهید، باید ابتدا بر روی پارتیشن مورد نظر کلیک کرده و سپس Erase را انتخاب کنید. بنا بر این مطمئن شوید که از اطلاعات خود پشتیبان تهیه کرده‌اید. پس از پاک کردن تمام اطلاعات موجود در دریاو، دوباره روی پارتیشن کلیک کرده و دکمهٔ منها «-» را فشار دهید، با این کار فضای پارتیشن حذف شده، مجدداً به درایو اصلی شما اختصاص می‌یابد.
اگر می‌خواهید فضای پارتیشن را افزایش دهید، اطمینان حاصل کنید که فضای کافی را در درایو اصلی خود در اختیار دارید تا بتوانید تغییرات در اندازهٔ پارتیشن را اعمال کنید. به سادگی دکمهٔ «+» را فشار دهید تا اندازةی پارتیشن افزایش یابد.
پس از ایجاد تغییرات، «مک» شما کمی وقت می‌گذارد تا تغییرات را اعمال کند. به محض این که این فرایند کامل شد، به شما یک تیک سبز رنگ و Operation sucessful (عملیات موفقیت‌آمیز) را نشان داده می‌شود.
اگر نمی‌خواهید دیسک اصلی خود را پارتیشن‌بندی کنید، روش‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید با خیال راحت نسخهٔ متفاوتی از macOS (یا OS X) یا بتای نسخهٔ جدید را اجرا کنید. یک گزینه این است که macOS را روی هارد اکسترنال یا حتی روی یک USB نصب کنید. سپس می‌توانید با انتخاب آن به عنوان Startup Disk در تنظیمات سیستم، یا با نگه داشتن کلید Alt/Option هنگام راه‌اندازی و انتخاب سیستم عامل مورد نظر در هنگام درخواست، با آن بوت شوید.
اگر می‌خواهید ویندوز را بدون پارتیشن‌بندی هارد دیسک خود اجرا کنید، می‌توانید از Parallels Desktop یا VMWare Fusion برای ایجاد یک محیط مجازی استفاده کنید. همچنین مقالهٔ جامع ما در مورد «بهترین نرم‌افزار ماشین مجازی برای مک» را نیز بخوانید.
