ما روش نصب ویندوز بر روی «مک» با استفاده از Boot Camp، Vmware، Parallels و VirtualBox را به شما نشان داده و معایب و مزایای هر روش را توضیح خواهیم داد.
-----
سافت‌مک: یکی از مزایای استفاده از «مک» این است که علاوه بر این که به شما این امکان را می‌دهد که به صورت خودکار MacOS را اجرا کنید، همچنین در مواقعی که نیاز به اجرای برنامه‌ها و بازی‌های ویندوزی دارید، ویندوز را نیز می‌توانید نصب کنید.
در این مقاله روش نصب ویندوز در «مک» را به شما توضیح خواهیم داد، ابتدا با «دستیار بوت دوگانه بوت کمپ» اپل و سپس با نرم‌افزار مجازی‌سازی شخص ثالث. ما همچنین در مورد مزایا و معایب هر دو مورد بحث خواهیم کرد.
آخرین مورد قبل از ادامهٔ مطلب: آیا می‌دانید که برای اجرای برنامه‌های ویندوز نیازی به داشتن نسخه‌ای از ویندوز در «مک» ندارید؟ در این مقاله روش اجرای برنامه‌های ویندوز بر روی «مک» بدون ویندوز نیز آورده شده است.
این مسئله به نسخهٔ ویندوزهایی که می‌خواهید نصب کنید بستگی دارد، اما هر «مک» جدیدی باید بتواند ویندوز 10 را اجرا کند. در واقع، اکثر مکینتاش‌ها از اواخر سال 2012 از این قابلیت پشتیبانی می‌کنند. لیست کاملی از مکینتاش‌هایی که قابلیت اجرای ویندوز 10 را دارند در زیر آورده شده است:
- «مک‌بوک»هایی که در سال 2015 یا بعد از آن معرفی شده‌اند.
- «مک‌بوک ایر»هایی که در سال 2012 یا بعد از آن معرفی شده‌اند.
- «مک‌بوک پرو»هایی که در سال 2012 یا بعد از آن معرفی شده‌اند.
- «مک مینی»هایی که در سال 2012 یا بعد از آن معرفی شده‌اند.
- «آی‌مک»هایی که در سال 2012 یا بعد از آن معرفی شده‌اند.
- «آی‌مک پرو» (همهٔ مدل‌ها)
- «مک پرو»یی که در سال 2013 معرفی شد.
در عین حال توجه داشته باشید که در بعضی از مدل‌های «آی‌مک» یک اشکال فنی کشف شده است، به این معنی که اگر از قبل «بوت کمپ» را نصب کرده باشید، نمی‌توانید آن را به Mojave ارتقاء دهید.
اگر قرار است ویندوز را در یک پارتیشن «بوت کمپ» نصب کنید، «مک» شما نیاز به حداقل 64 گیگابایت فضای دیسک آزاد دارد. با این حال، از آنجایی که ویندوز به 128 گیگابایت فضای دیسک آزاد دارد، اپل پیشنهاد می‌کند که یک پارتیشن 128 گیگابایتی ایجاد کنید.
در صورت نیاز به نصب ویندوز بر روی «مک» خود، دو گزینهٔ اصلی وجود دارد، و گزینه‌ای که انتخاب می‌کنید، به طور کلی به نوع نرم‌افزاری که نیاز به اجرای آن دارید بستگی دارد.
گزینهٔ اول، که «بوت دوگانه» (dual-booting) نامیده می‌شود، توسط خود اپل با «دستیار بوت کمپ» (Boot Camp Assistant) که در هر مکینتاشی نصب شده است، در اختیار شما قرار دارد. این امکان راه‌اندازی (یا بوت) «مک» با استفاده از ویندوز یا macOS را به شما می‌دهد.
«دستیار بوت کمپ» می‌تواند هارد دیسک (یا درایو حالت جامد) «مک» شما را به دو بخش تقسیم کند که «پارتیشن» نامیده می‌شود. این عمل macOS را روی پارتیشن می‌گذارد، و سپس ویندوز را روی پارتیشن دوم نصب می‌کند. شما می‌توانید در هنگام «بوت» شدن «مک» خود، با فشار دادن کلید Alt روی صفحه کلید، مشخص کنید که کدام سیستم عامل اجرا شود.
نصب ویندوز روی پارتیشن «بوت کمپ» با این روش، به طور مؤثری «مک» شما را به یک کامپیوتر ویندوزی تبدیل می‌کند، و تمام قدرت پردازنده و حافظه و کارت گرافیک (در صورت داشتن کارت گرافیک) را به اجرای ویندوز به تنهایی اختصاص می‌دهد.
اگر می‌خواهید بازی‌های ویندوزی را انجام دهید، یا نرم‌افزارهای گرافیکی و طراحی سطح بالایی را اجرا کنید که نیاز به تمام توان سیستم شما دارد، این بهترین گزینه است.
تنها نقطه ضعف «بوت کمپ» این است که در هنگام اجرای ویندوز، به هیچکدام از برنامه‌های «مک» خود دسترسی ندارید. اگر بخواهید از برنامه‌های «مک» مانند Apple Mail یا Photos استفاده کنید، مجبور هستید از ویندوز خارج شده و مجدداً سیستم خود را با macOS راه‌اندازی کنید.
اینجا جایی است که گزینهٔ دیگر، معروف به «مجازی‌سازی» می‌تواند مفید باشد. در این حالت به جای تقسیم هارد دیسک خود به پارتیشن‌های مجزا برای ویندوز و macOS، از یک برنامهٔ مجازی‌سازی (مانند Parallels Desktop یا VMware Fusion) برای ایجاد یک ماشین مجازی (virtual machine) که درون خود macOS اجرا می‌شود، استفاده می‌کنید. برای دسترسی به گزینه‌های بیشتر، مقالهٔ ما در مورد «بهترین نرم‌افزار ماشین مجازی برای مک» را مطالعه کنید.
ماشین مجازی (VM) صرفاً یک برنامه است که درست مثل هر برنامهٔ دیگری بر روی «مک» اجرا می‌شود. با این حال، ماشین مجازی از عملکرد یک PC تقلید می‌کند و به شما این امکان را می‌دهد تا ویندوز را روی ماشین مجازی نصب کنید، و بعد از آن هر برنامهٔ ویندوزی که نیاز دارید و می‌خواهید استفاده کنید را نیز نصب و اجرا کنید.
این قطعاً راحت‌ترین گزینه است، زیرا به این معنی است که می‌توانید برنامه‌های ویندوزی خود را بر روی دسکتاپ «مک» و درست در کنار بقیهٔ برنامه‌های معمول «مک» خود اجرا کنید، بنا بر این نیازی به انجام بوت دوگانه بین دو سیستم عامل ویندوز و macOS همان طور که هنگام اجرای «بوت کمپ» انجام می‌دادید، ندارید.
اما مجازی‌سازی معایبی نیز دارد. اجرای ویندوز در یک ماشین مجازی به این معنی است که شما به طور همزمان دو سیستم عامل را اجرا می‌کنید، بنا بر این برای به دست آوردن کارایی مناسب هنگام اجرای برنامه‌های ویندوزی خود، به قدرت پردازنده زیاد و حافظهٔ زیادی نیاز دارید.
با این حال، اکثر مکینتاش‌های جدید هنوز هم می‌توانند کارایی خوبی را در هنگام اجرای ویندوز در یک ماشین مجازی ارایه دهند، و این فقط بازی‌های سه بعدی و برنامه‌های گرافیکی سطح بالا هستند که نیاز به قدرت بیشتری دارند، که در این صورت می‌توانید از بوت دوگانه توسط «بوت کمپ» استفاده کنید.
اگر قصد دارید ویندوز 10 را در «مک» خود اجرا کنید، می‌توانید آن را به صورت یک فایل «دیسک ایمیج» (disk image) - که به آن «فایل ایزو» (ISO file) نیز گفته می‌شود - از وب سایت مایکروسافت دانلود کنید.
همچنین می‌توانید فایل‌های ISO را برای ویندوز 7 و ویندوز 8.1 نیز دانلود کنید. با این حال، این نسخه‌های ویندوز در ابتدا بر روی دیسک فروخته می‌شدند، بنا بر این اگر هنوز دیسک اصلی ویندوز را در اختیار دارید، احتمالاً ساخت یک فایل ISO با استفاده از برنامهٔ نصب کنندهٔ روی دیسک، سرعت بیشتری به کار شما خواهد داد.
اکنون فایل‌های نصب ویندوز را در اختیار دارید و کافی است «بوت کمپ» یا نرم‌افزار مجازی‌سازی خود را فعال و اجرا کنید تا بتوانید آن را نصب کنید.
«دستیار بوت کمپ» برنامه‌ای است که توسط اپل ارایه شده و به شما کمک می‌کند تا ویندوز را بر روی «مک» خود نصب کنید. Assistant را در پوشهٔ Utilities به عنوان زیرشاخهٔ پوشهٔ اصلی Applications که در «مک» شما قرار دارد، پیدا خواهید کرد - اما قبل از اجرای Assistant مواردی وجود دارد که برای اجرای ویندوز در «بوت کمپ» لازم است.
- اپل توصیه می‌کند که برای نصب ویندوز حداقل 64 گیگابایت فضای ذخیره‌سازی آزاد بر روی هارد دیسک (یا هارد جامد) داخل «مک» خود در دسترس داشته باشید. در واقع 128 گیگابایت توصیه می‌شود!
- همچنین ممکن است به حداقل 16 گیگابایت فضای آزاد برای نرم‌افزارهای «درایور»ی که ویندوز برای کنترل ابزارهایی مانند مانیتور، دوربین و همچنین صفحه کلید و ماوس «مک» استفاده می‌کند (که البته این با ماوس‌ها و صفحه کلیدهای معمولی ویندوز متفاوت است)، نیاز داشته باشید. برخی از مکینتاش‌ها قادر به دانلود این درایورهای مورد نیاز هستند.
- شما به نسخهٔ خریداری شدهٔ ویندوز به همراه شماره مجوز استفاده نیاز خواهید داشت. مدل‌های جدید «مک» و هر «مک»ی که با Mojave راه‌اندازی می‌شود با ویندوز 10 کار می‌کند. اگر چه مدل‌های قدیمی‌تر ممکن است با ویندوز 7 و یا ویندوز 8.1 نیز کار کنند. می‌توانید در وب سایت اپل بررسی کنید که کدام یک از نسخه‌های ویندوز بر روی «مک» شما قابل اجرا هستند.
با توجه به نسخهٔ ویندوزی که استفاده می‌کنید، فرآیند نصب متفاوت خواهد بود.
پس از انجام مقدمات ذکر شده، آمادهٔ اجرای «دستیار بوت کمپ» و نصب ویندوز در «مک» خود هستید. در ادامهٔ مطلب به شما خواهیم گفت که چه باید بکنید:
مرحله 1: باز کردن «دستیار بوت کمپ»
هنگامی که برای اولین بار «دستیار بوت کمپ» را اجرا می‌کنید، چند گزینهٔ انتخابی در اختیار شما قرار می‌گیرد. اولین گزینه این است که تأیید کنید که می‌خواهید یک دیسک نصب ویندوز 7 یا نسخه‌های بالاتر را ایجاد کنید. با این کار فایل ISOی شما روی حافظهٔ USB کپی می‌شود تا بتوانید ویندوز را نصب کنید.
مرحله 2: نرم‌افزار درایور را دانلود کنید
در مرحلهٔ بعدی «دستیار بوت کمپ» به شما می‌گوید که نرم‌افزار درایور برای ویندوز را بر روی حافظهٔ USB نیز دانلود می‌کند. با این حال، این فقط درایورهای ویندوز 8.1 و ویندوز 10 را دانلود می‌کند، بنا بر این اگر می‌خواهید ویندوز 7 را نصب کنید - که هنوز هم توسط میلیون‌ها نفر در سراسر جهان استفاده می‌شود - باید برای یافتن نرم‌افزار درایور مورد نیاز برای «مک» خود، به جدول‌های سازگاری در وب سایت اپل برگردید و سپس دستورالعمل‌های مربوط به کپی کردن درایورها در حافظهٔ USBی خود را دنبال کنید.
مرحله 3: درایو خود را پارتیشن‌بندی کنید
اگر این اولین بار است که از «بوت کمپ» استفاده می‌کنید، پس باید گزینهٔ «نصب ویندوز 7 یا بالاتر» را نیز انتخاب کنید. این به شما امکان می‌دهد تا هارد دیسک «مک» خود را به دو بخش جداگانه - یا پارتیشن - تقسیم کنید، که به آن پارتیشن‌بندی می‌گویند. macOS روی یک پارتیشن باقی می‌ماند، در حالی که از پارتیشن دوم برای نصب ویندوز و سایر نرم‌افزارها و برنامه‌های ویندوزی که می‌خواهید نصب کنید، استفاده می‌شود.
مرحله 4: اندازهٔ پارتیشن خود را تنظیم کنید
به طور پیش‌فرض، «دستیار بوت کمپ» پیشنهاد ایجاد یک پارتیشن کوچک برای ویندوز را می‌دهد که اندازهٔ آن فقط 32 گیگابایت است، اما در صورت نیاز می‌توانید از تنظیمات کشویی برای تنظیم اندازهٔ دو پارتیشن استفاده کنید. همچنین دکمه‌ای نیز وجود دارد که به سادگی درایو را به دو پارتیشن با اندازهٔ مساوی تقسیم می‌کند.
اگر «مک» شما بیش از یک هارد یا SSD داخلی دارد، می‌توانید یکی از آن درایوها را منحصراً به ویندوز اختصاص دهید.
با این حال، «بوت کمپ» با درایوهای خارجی که از طریق USB یا Thunderbolt به «مک» متصل شده‌اند به خوبی عمل نمی‌کند، بنا بر این بهتر است تا جایی که امکان‌پذیر است از درایو داخلی معمول خود استفاده کنید. و اگر یک درایو خارجی متصل برای پشتیبان‌گیری از «مک» برای Time Machine دارید، بهتر است که آن را از «مک» خود جدا کنید، زیرا «بوت کمپ» در صورت شناسایی یک درایو خارجی در حین نصب، کمی گیج می‌شود.
مرحله 5: نصب ویندوز
پس از تقسیم درایو «مک»، «بوت کمپ» مک شما را خاموش کرده و برنامهٔ نصب ویندوز از طریق حافظهٔ USB را راه‌اندازی می‌کند. در این مرحله فقط می‌توانید دستورالعمل‌های نصب ویندوز را دنبال کنید. به محض راه‌اندازی ویندوز، از شما خواسته می‌شود که درایورهای اضافی «بوت کمپ» را نیز از روی حافظهٔ متصل نصب کنید.
مرحله 6: اجرای ویندوز
پس از اتمام کار، هنگامی «مک» را روشن می‌کنید، می‌توانید با فشار دادن Alt (Option) روی صفحه کلید خود، بوت دوگانه انجام دهید. با راه‌اندازی «مک»، دو پارتیشن که با macOS و ویندوز نمایش داده شده را روی صفحه نمایش مشاهده خواهید کرد و به راحتی می‌توانید سیستم عامل مورد نظر خود را انتخاب کنید.
برنامه‌های مجازی‌سازی مانند Parallels Desktop و VMware Fusion جایگزین مبتکرانه و انعطاف‌پذیری به جای بوت دوگانهٔ «بوت کمپ» ارایه می‌دهند.
این برنامه‌ها به جای این که هارد مکینتاش را به پارتیشن‌های جداگانه تقسیم کرده و سپس ویندوز را روی پارتیشن «بوت کمپ» نصب کنند، یک ماشین مجازی (یا VM) ایجاد می‌کنند که صرفاً یک برنامه‌ای است که بر روی «مک» اجرا می‌شود و مانند یک PC عمل می‌کند.
سپس می‌توانید ویندوز و سایر برنامه‌ها و نرم‌افزارهای ویندوزی که برای اجرا نیاز دارید، بر روی VM نصب کنید. VM می‌تواند در کنار سایر برنامه‌های «مک» مانند Safari یا Apple Mail اجرا شود، بنا بر این دیگر نیازی به جابجایی بین دو سیستم عامل، آن طور که با استفاده از «بوت کمپ» مجبور بودید انجام دهید، نیست.
این برنامه‌ها رایگان نیست، بنا بر این باید نسخه‌ای از برنامهٔ مورد نظر خود را خریداری کنید، و همچنین نسخهٔ مخصوص ویندوز خود را نیز تهیه کنید (اگر چه هم Parallels و هم VMware نسخه‌های آزمایشی‌ای ارایه می‌دهند که می‌توانید نگاهی به آنها انداخته تا ببینید کدام یک را ترجیح می‌دهید).
همچنین یک برنامهٔ مجازی‌سازی رایگان به نام VirtualBox نیز وجود دارد، اما استفاده از آن بسیار پیچیده و دشوار است. بنا بر این در ابتدا بر روی استفاده از Parallels و Vmware برای نصب ویندوز تمرکز خواهیم کرد. اگر برای این چالش آمادگی دارید، به بخش VirtualBox بروید.
در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد «بهترین نرم‌افزار ماشین مجازی برای مک» داریم.
اجرای ویندوز روی مک با استفاده از Parallels
| دانلود نرم‌افزار Parallels Desktop |
برنامهٔ Parallels Desktop (در نسخهٔ 14 در زمان نوشتن مقاله) از رابط گرافیکی رنگارنگ‌تری نسبت به VMware Fusion برخوردار است، اما این دو برنامه از یک رویکرد اصلی یکسان استفاده می‌کنند. آنها چندین گزینه برای ایجاد یک VM جدید در «مک» شما، با استفاده از یک دیسک نصب کننده یا فایل IOS را ارایه می‌دهند.
همچنین می‌توانید یک PC ویندوزی موجود را به «مک» خود متصل کرده و یک VM از آن را بر روی «مک» ایجاد کنید که دقیقاً نسخهٔ کاملی از آن PC همراه با ویندوز و تمام برنامه‌های ویندوزی مورد نیاز باشد. و اگر در حال حاضر از «بوت کمپ» استفاده می‌کنید، حتی می‌توانید یک VM از آنجا ایجاد کنید تا پارتیشن «بوت کمپ» شما را کپی کند - که گزینهٔ مفیدی برای بررسی سریع فایل‌های مختلف یا اجرای برنامه‌هایی که نیازی به کارایی بالایی ندارند، بدون نیاز به این که «مک» را خاموش کرده و با ویندوز بوت کنید، است.
پس از تصمیم‌گیری در مورد نحوهٔ نصب ویندوز، هر دو برنامه امکان اجرای تنظیمات مهمی را در اختیار شما قرار می‌دهند.
اجرای ویندوز روی مک با استفاده از VMware Fusion
| دانلود نرم‌افزار VMware fusion |
برنامهٔ Vmware کمی پیچیده‌تر است، زیرا پنجره‌ای با تنظیمات زیادی را به نمایش می‌گذارد که ممکن است برای کاربرانی که برای اولین بار است که از آن استفاده می‌کنند، کمی دلهره‌آور به نظر برسد. Parallels با ارایهٔ تعدادی گزینهٔ از پیش تعریف شدهٔ مناسب برای نرم‌افزارهای سودمندی مانند مایکروسافت آفیس، یا اجرای بازی‌های سه بعدی یا نرم‌افزارهای گرافیکی سنگین، کار را برای مبتدیان کمی ساده‌تر می‌کند.
هر دوی VMware Fusion و Parallels به شما این امکان را می‌دهند که در صورت لزوم پیکربندی سخت‌افزار مربوط به VM خود را تغییر دهید، دقیقاً مثل این که سخت‌افزار فیزیکی را برای یک «مک» یا PC واقعی انتخاب می‌کنید.
اگر «مک» شما دارای یک پردازندهٔ چند هسته‌ای است (مانند «آی‌مک پرو» که دارای 18 هستهٔ پردازشی است) می‌توانید به منظور بهبود عملکرد، چند هسته را به VM خود اختصاص دهید. همچنین می‌توانید فضای بیشتری از حافظه و دیسک را به VM اختصاص دهید، و حتی مقدار حافظهٔ ویدیویی را که VM شما می‌تواند برای مدیریت گرافیک‌های سه بعدی در بازی‌ها و سایر نرم‌افزارهای گرافیکی استفاده کند، افزایش دهید.
سایر گزینه‌های ارایه شده توسط Parallels و VMware شامل امکان اتصال وسایل خارجی از قبیل هارد دیسک یا حتی بلندگوهای بلوتوثی به ویندوز VM شما می‌باشد. همچنین می‌توانید تعیین کنید که VM چگونه با macOS شما ارتباط برقرار کند، مثلاً به اشتراک گذاشتن پوشه‌ها و پرونده‌های خاص مورد نیاز یک پروژهٔ کاری یا به اشتراک گذاشتن کتابخانه‌های موسیقی یا عکس خود.
یکی از جنبه‌های کلیدی نحوهٔ اجرای VM بر روی «مک» شما، روش ظاهر شدن آن بر روی دسکتاپ در زمانی که کار می‌کند است.
به طور پیش‌فرض، هر دوی Parallels و VMware ماشین‌های مجازی خود را در یک پنجره اجرا می‌کنند - بنا بر این نوعی «پنجرهٔ ویندوز»ی خواهید دید که دسکتاپ ویندوز را که در پنجرهٔ خودش قرار دارد را بر روی دسکتاپ «مک» نمایش می‌دهد. در عین حال، امکان گسترش دسکتاپ ویندوز به گونه‌ای که تمام صفحه را پر کند وجود دارد، و می‌توانید «مک» خود را دقیقاً مانند یک PC معمولی کنید (در حالی که هنوز به شما امکان می‌دهد تا با استفاده از Command-Tab به برنامه‌های «مک» دسترسی داشته باشید).
اما یک گزینهٔ بهتر برای بسیاری از افراد، امکان مخفی کردن دسکتاپ ویندوز به طور کامل است، به گونه‌ای که برنامه‌های اختصاصی ویندوز، همگی در دسکتاپ «مک» ظاهر می‌شوند، دقیقاً مانند برنامه‌های معمولی «مک».
تعداد زیاد گزینه‌های مختلف موجود در اینجا می‌تواند کمی نگران کننده باشد، اما نکتهٔ بسیار جالب در مورد تکنولوژی مجازی‌سازی این است که شما واقعاً نمی‌توانید یک VM را خراب کنید. شما می‌توانید نسخه‌های مختلفی از VM خود را ذخیره کنید - درست مانند ذخیرهٔ نسخه‌های مختلف یک سند در مایکروسافت ورد. این امر به شما این امکان را می‌دهد تا VM را با تنظیمات مختلف آزمایش کنید تا ببینید کدام گزینه‌ها برای شما بهتر کار می‌کنند و سپس هر زمان که خواستید به نسخهٔ قبلی VM بازگردید.
در اینجا یک روش جایگزین برای اجرای ویندوز در «مک» وجود دارد: استفاده از Oracle VirtualBox به عنوان یک ماشین مجازی برای اجرای ویندوز.
| برنامهٔ VirtualBox را از اینجا رایگان دانلود کنید. |
1. آخرین نسخهٔ برنامه را دانلود کنید.
2. پس از دانلود دیسک ایمیج، آن را در «مک» خود پیدا کنید، آن را در درایو مجازی قرار داده (mount) و روی فایل VirtualBox. pkg دو بار کلیک کنید تا برنامه نصب شود. علاوه بر فضای مورد نیاز ویندوز (حداکثر 32 گیگابایت) برای تطبیق و آماده‌سازی آن به 175 مگابایت فضای خالی روی کامپیوتر خود نیاز دارید.
3. پس از اتمام نصب، VirtualBox را از پوشهٔ Applications راه‌اندازی کنید.
4. همان طور که در بالا توضیح داده شد، نسخهٔ ویندوز 10 خود را دانلود کنید، و آن را در جایی مناسب قرار دهید تا بتوانید از داخل نصب کنندهٔ VirtualBox به آن دسترسی داشته باشید.
5. بر روی دکمهٔ New در نوار ابزار VirtualBox کلیک کنید و نام جدیدی را برای ماشین مجازی جدید خود انتخاب کنید (به عنوان مثال Windows 10) و سیستم عامل مورد نظر خود را از منوی کشویی Version انتخاب کنید.
6. روی Continue کلیک کنید.
7. منابع کافی به آن اختصاص دهید - هنگامی که ویندوز بالا آمده و در حال اجرا است، مانند یک کامپیوتر جدا از بقیهٔ «مک» شما رفتار خواهد کرد، و در عین حال به اجرای macOS همچنان ادامه خواهد داد. برای انجام این کار، باید منابع لازم را از «مک» قرض بگیرید، و این باعث می‌شود در حالی که ماشین مجازی در حال کار است، «مک» قادر به دسترسی به آن منابع نخواهد بود. مهم‌ترین آن حافظه است.
برنامهٔ VirtualBox دو گیگابایت (2048 مگابایت) را روی ماشین ما پیشنهاد می‌کند (یک «مک مینی» با 16 گیگابایت رم)، اما ما می‌خواهیم این میزان را به 4 گیگابایت (5096 مگابایت) افزایش دهیم تا به ویندوز امکان تنفس داده شود. اگر می‌خواهید همین کار را انجام دهید، از ابزار کشویی استفاده کرده و آن را تا 4 گیگابایت افزایش دهید، سپس روی Continue کلیک کنید.
8. ایجاد یک دیسک مجازی - وقتی یک ماشین مجازی را راه‌اندازی می‌کنید، نه تنها سیستم عامل، بلکه برنامه‌های در حال اجرا بر روی آن و فایل‌های ایجاد شده و ویرایش شده در آن در یک بستهٔ نرم‌افزاری ذخیره می‌شوند که «مک» شما آن را به عنوان یک هارد دیسک مجازی مشاهده خواهد کرد.
9. این بسیار مناسب است، زیرا به این معنی است که دارایی‌های ویندوز و macOS شما با هم مخلوط نخواهند شد، و این یعنی شما یک قسمت بزرگ از دیسک خود را دور از دسترس macOS قرار داده‌اید. به همین دلیل ما می‌خواهیم به توصیهٔ نسبتاً محافظه‌کارانهٔ VirtualBox از یک دیسک مجازی 32 گیگابایتی برای ویندوز استفاده کنیم.
10. هنگامی که روی Continue کلیک می‌کنید، از شما سؤال می‌شود که چه نوع درایوی را می‌خواهید ایجاد کنید. Stick with VDI (VirtualBox Disk Image) مگر این که بخواهید از این نصب ویندوز با یک برنامهٔ مجازی‌سازی متفاوت مانند Parallels Desktop استفاده کنید.
11. VirtualBox می‌تواند بلافاصله 32 گیگابایتی را انتخاب کند، یا این گزینه را انتخاب کند که به مرور زمان و با افزایش فایل‌ها و افزایش دامنهٔ برنامه‌های نصب شده، اندازهٔ درایو ویندوز را افزایش دهد.
12. انتخاب گزینهٔ دوم منطقی است، بنا بر این اگر دلیل خاصی برای کنار گذاشتن مقدار حجم ثابت نداشته باشید، گزینهٔ ذخیره‌سازی را روی Dynamically گذاشته و روی Continue کلیک کنید.
13. نصب ویندوز - شما اکنون ماشین مجازی جدید خود را ایجاد کرده‌اید - حالا تمام کاری که باید انجام دهید این است که ویندوز را روی آن نصب کنید. VirtualBox جدید خلاصه‌ای از ترکیب ماشین مجازی شما را نشان می‌دهد، و به شما این امکان را می‌دهد که اگر بیش از یک نصب داشته باشید، بین محیط‌های مجازی مختلف در نواری کناری جابجا شوید.
14. برای شروع مراحل نصب ویندوز، بر روی Start کلیک کنید.
15. در آخر باید فایل نصب شدهٔ خود را پیدا کنید. ما دانلود نصبی خود را بر روی کارت SD در شکاف پشت «مک مینی» خود ذخیره کرده‌ایم. لازم است به VirtualBox بگوییم که آدرس آن کجاست، بنا بر این پس از کلیک بر روی Start روی آیکون پوشه‌ای که روی صفحه نمایش ظاهر می‌شود کلیک کرده و فایل ISOی روی کارت را انتخاب می‌کنیم. با کلیک بر روی Open ما را به صفحهٔ نصب برمی‌گرداند که بر روی Start کلیک می‌کنیم تا «دیسک ایمیج» باز شود و از آن به عنوان رسانهٔ نصب استفاده شود.
16. پس از انتخاب زبان مورد نظر، نصب کننده باید بداند که آیا نسخهٔ قدیمی را به روز رسانی می‌کنید یا گزینهٔ نصب سفارشی (Custom) را انتخاب می‌کنید. گزینهٔ Custom را انتخاب کنید، زیرا در حال راه‌اندازی یک ماشین مجازی کاملاً جدید هستید. سپس در صفحهٔ بعد مطمئن شوید که Drive 0 به عنوان درایو نصب انتخاب شده است (این باید تنها گزینه باشد).
17. قبل از این که شما به تنظیمات انتخابی خود دسترسی پیدا کنید، ماشین مجازی در طول نصب چند بار راه‌انداز مجدد (ری‌استارت) می‌شود. می‌توانید گزینهٔ Express Settings را انتخاب کنید که همهٔ پیش‌فرض‌های مایکروسافت را پذیرفته می‌شود، از جمله استفاده از Bing به عنوان موتور جستجوی شما، نصب خودکار به روز رسانی‌ها هنگامی که آنها در دسترس قرار می‌گیرند، و ارسال سابقهٔ مرور شما به مایکروسافت.
18. اگر نمی‌خواهید این کار را انجام دهید، روی دکمهٔ Customise کلیک کرده و تنظیمات را دستی انجام دهید. در مرحلهٔ بعد باید به ویندوز بگویید که دستگاه متعلق به خودتان است یا سازمان شما. جواب درست را در اینجا فقط شما می‌دانید، اما اگر یک کاربر خانگی یا دارای یک کار تجاری کوچک هستید، گزینهٔ دوم مناسب‌ترین گزینه است.
19. برای ورود به سیستم، روی Next کلیک کرده، سپس جزئیات حساب مایکروسافت خود را وارد کنید. اگر حساب مایکروسافت ندارید، روی Create کلیک کرده و یک حساب مایکروسافت برای خود ایجاد کنید.
20. در دو مرحلهٔ آخر از شما می‌پرسد که آیا ترجیح می‌دهید از یک PIN به جای رمز عبور استفاده کنید و آیا می‌خواهید فایل‌های خود را در OneDrive یا ماشین مجازی محلی ذخیره کنید. وقتی تصمیم گرفتید که در هر مورد چه کاری انجام دهید، ویندوز برای آخرین بار و قبل از نمایش دسکتاپ خود راه‌اندازی مجدد (ری‌استارت) می‌شود.
در این مورد چه فکر می‌کنید؟ آیا اجرای macOS بر روی یک PC امکان‌پذیر است؟
در یک کلام: نه. این یکی از آن وارونه‌گویی‌هاست که اگر چه مایکروسافت به دلیل شیوه‌های تجاری تهاجمی خود مشهور است، اما اپل مسئول این بن‌بست خاص است. اگر چه شما می‌توانید ویندوز را بر روی هر کامپیوتر X86 اجرا کنید، اپل نرم‌افزار macOS مخصوص خود را فقط در نرم‌افزار «مک» در دسترس قرار می‌دهد.
آشکارا استدلالی کاملاً ستوده است: macOS به گونه‌ای طراحی شده است که بر روی سخت‌افزار شخصی اپل قابل اجرا باشد و این تجربهٔ خوبی در هیچ کامپیوتر قدیمی نخواهد بود.
اما همچنین منصفانه است که بگوییم اپل نرم‌افزاری را برای فروش سخت‌افزار تولید می‌کند. عالی بودن macOS برای فروش مکینتاش‌ها یک برگ برنده است و نمی‌خواهد آن را به اشتراک بگذارد. بنا بر این اگر می‌خواهید بهترین تجربه را در اختیار داشته باشید، باید ویندوز را در «مک» خود اجرا کنید.
