با مک‌های M1، حافظه آن چیزی نیست که قبلاً بود
اپل روش استفاده از رم در یک کامپیوتر را تغییر داده است. برای آشنایی بیشتر با این امر با سافت مک همراه باشید.
-----
اولین مک‌های مجهز به پردازنده‌های طراحی شده توسط اپل بالاخره به بازار آمدند. از نظر ظاهر، آنها کاملاً شبیه مک‌های مبتنی بر اینتلی هستند که دارند جایگزین می‌شوند.
اما در باطن، آنها شبیه کامپیوترهای دیگر نیستند. اپل رویکرد خود در طراحی سیستم، که طی سال‌ها تکرار در آیفون و آیپد تجربه کرده بود را برای اولین بار به مک آورده است.
آن دسته از ما که عادت داریم اصطلاحات خاصی را در مورد کامپیوترهای شخصی به کار ببریم، باید با این واقعیت جدید سازگار شویم. این دنیایی است که در آن اپل سه مدل مختلف مک را حتی بدون افشای سرعت کلاک پردازنده‌ی داخلی آنها به فروش می‌رساند.
اما احتمالاً یک مورد در برگه مشخصات که شامل بزرگترین تغییر نگرش از روش قدیمی شده است، حافظه سیستم باشد. این یک ویژگی است که پیش از این اغلب اشتباه درک شده است (و معمولاً با اندازه فضای ذخیره‌سازی اشتباه گرفته می‌شود) و اکنون مک‌های دارای اپل سیلیکون از آن به روشی کاملاً متفاوت استفاده می‌کنند.
طرز فکر قدیمی در مورد رم دیگر از بین رفته است. به دنیای معماری حافظه یکپارچه خوش آمدید.
همچنین بخوانید: تراشه M1 و فراتر از آن: هرآنچه باید در مورد تراشه‌های بومی مک اپل بدانید
حافظه بخشی از یک بسته است
همچون تراشه‌های اینتل با گرافیک یکپارچه، تراشه M1 شامل یک پردازنده گرافیکی است و حافظه‌ی سیستم هم توسط هسته‌های پردازنده و هم توسط هسته‌های گرافیکی اشتراک‌گذاری می‌شود. (و همچنین، در مورد M1، هسته‌هایی که موتور عصبی / Neural Engine را تشکیل می‌دهند.) اما اپل با تغییر اصطلاحات خود برای توصیف یک معماری حافظه یکپارچه، سعی می‌کند به این نکته اشاره کند که رویکرد M1 کمی متفاوت است.
بزرگترین تفاوت این است که در M1، حافظه بخشی از خود معماری M1 است. هیچ اسلات حافظه‌ای بر روی مادربرد یک مک M1 وجود ندارد و همچنین جایی وجود ندارد که تراشه حافظه به صورت دائمی بر روی آن لحیم شده باشد. در عوض، حافظه در همان بسته‌ای که شامل خود M1 نیز می‌شود، ادغام می‌شود.
این بدان معناست که وقتی شما یک مک مبتنی بر M1 را خریداری می‌کنید و پیکربندی حافظه را انتخاب می‌کنید، دیگر تمام است و امکان ارتقاء حافظه وجود ندارد. بسیاری از مک‌های دیگر با حافظه‌ی لحیم شده نیز وجود داشته‌اند که نمی‌توان آنها را ارتقاء داد، اما این کمی متفاوت است، زیرا حافظه اساساً بخشی از خود بسته M1 است.
سری اول مک‌های اپل سیلیکونی، که شامل مک مینی نیز می‌شود، حداکثر می‌تواند 16 گیگابایت حافظه داشته باشد.
با نگاهی به سری اول مک‌های M1، به نظر می‌رسد که M1 تنها قادر به استفاده از 8 یا 16 گیگابایت حافظه است. در واقع این امر ممکن است یک محدودیت سختگیرانه نباشد - شاید اپل برای حفظ قیمت سیستم‌های ارزان قیمت این کار را انجام می‌دهد. اما به احتمال زیاد تا زمانی که اپل نسخه‌ی بالاتری از M1 را ارائه ندهد، شاهد مک‌های دارای اپل سیلیکون با ظرفیت بیش از 16 گیگابایت نباشیم.
مزایای یکپارچه بودن
اما اپل از روی لجبازی حافظه را در سیستم‌های مبتنی بر یک تراشه خود یکپارچه نمی‌کند. این کار را انجام می‌دهد زیرا این رویکردی است که می‌تواند برخی مزایای سرعت چشمگیر را در پی داشته باشد.
حافظه پردازنده M1 یک تجمیع کننده‌ی واحد است که توسط هر بخشی از پردازنده قابل دسترسی است. اگر سیستم به حافظه‌ی بیشتری برای گرافیک نیاز داشته باشد، می‌تواند حافظه را به آن اختصاص دهد. اگر به حافظه‌ی بیشتری برای موتور عصبی نیاز داشته باشد نیز به همین ترتیب. حتی بهتر از این، از آنجایی که تمام جوانب پردازنده می‌توانند به تمام حافظه‌ی سیستم دسترسی داشته باشند، زمانی که هسته‌های گرافیکی نیاز به دسترسی به چیزی دارند که قبلاً توسط یک هسته‌ی پردازشگر مورد استفاده قرار گرفته است، هیچ تداخل عملکردی وجود نخواهد داشت. در سیستم‌های دیگر، داده‌ها باید از بخشی از حافظه به یک قسمت دیگر کپی شوند - اما در M1، بلافاصله در دسترس است.
این مک‌های جدید، در روش خود مانند یک بیگانه هستند. در کامپیوترهای شخصی رسم بر این بود که همه چیز ماژولار بود، که از PCهای اولیه نشأت گرفته بود. حتی با وجود اینکه مک هرگز از رسم و رسوم ساخت یک PC پیروی نکرد، اما قطعاتی که اپل برای مونتاژ مک‌ها استفاده می‌کرد از آن صنعت می‌آمد. آن را با یک گوشی هوشمند مقایسه کنید، جایی که اپل به ادغام بخش‌های بیشتری از سیستم در بسته‌ی تک پردازنده‌ی خود ادامه داده است تا کارایی را افزایش دهد. این مک‌های جدید بسیار شبیه گوشی‌های هوشمند هستند تا کامپیوترهای شخصی پیشین.
آیا به حافظه‌ی بیشتر نیاز دارید؟
یکی از بزرگترین انتقاداتی که در مورد سری اول مک‌های M1 شاهد بوده‌ایم این است که حافظه‌ی کافی ارائه نمی‌کنند و حداکثر حافظه‌ی آنها 16 گیگابایت است. با توجه به اینکه این مدل‌ها کم‌مصرف‌ترین مدل‌های مک هستند، احتمالاً مدل‌های آینده گزینه‌های رم بیشتری را ارائه خواهند کرد.
اما وقتی بیشتر توجه می‌کنید، می‌بینید که کمبود حافظه چقدر می‌تواند سخت باشد. مطمئناً بسیاری از مردم احساس می‌کنند که به حافظه‌ی بیشتری نیاز دارند. اما آیا واقعاً این طور است؟
بله، وقتی حافظه‌ی فیزیکی یک مک تمام شود، محتویات حافظه را به دیسک منتقل می‌کند - و حتی اس‌اس‌دی‌های فوق سریع هم کُندتر از حافظه‌ی اصلی هستند! اگر چه تفاوت سرعت بسیار کمتر از زمانی است که از هارد دیسک‌های چرخان آهسته استفاده می‌کردیم.
چه چیزی باعث می‌شود که حافظه فیزیکی مک شما پر شود؟ زمانی که تعداد زیادی برنامه را به طور همزمان باز می‌گذارید، یا اگر مرورگر شما صدها تب باز دارد، یا اگر از برنامه‌ای استفاده می‌کنید که یک فایل بسیار بزرگ (مثلاً یک فایل فتوشاپ) را در حافظه بارگذاری می‌کند. اگر کسی هستید که این کارها را زیاد انجام می‌دهد، احتمالاً به حافظه‌ی بیشتری نیاز دارید... اما باز هم، اگر فردی هستید که چنین کارهایی را زیاد انجام می‌دهید، شاید بهتر باشد که فعلاً یک مک M1 خریداری نکنید. بدون شک در سال آینده مدل‌های میان رده و رده بالایی که گزینه‌های رم بیشتر و قدرت پردازنده‌ی بیشتری دارند، عرضه خواهند شد.
یک مک پرو اپل سیلیکونی با تنها 16 گیگابایت حافظه؟ چنین اتفاقی نخواهد افتاد. در آینده‌ی نزدیک اپل سیلیکونی با رم و قدرت پردازش بیشتر را شاهد خواهید بود.
اما اگر کارایی معماری حافظه یکپارچه را با سرعت فضای ذخیره‌سازی اس‌اس‌دی ترکیب کنید، با در نظر گرفتن اکثر موارد مورد استفاده‌ی روزانه، مطمئن هستیم که اکثر کاربران معمولی می‌توانند با 8 گیگابایت حافظه‌ی یکپارچه از پس انجام کارهای خود برآیند - یا اینکه، اگر می‌خواهید کاملاً مطمئن باشید، آن را به 16 گیگابایت ارتقاء دهید.
قدم بعدی چیست؟
نمی‌توانم سال جدید را بدون عرضه‌ی مجموعه‌ی جدیدی از مک‌های اپل با پردازنده‌های قدرتمندتر و گزینه‌های حافظه‌ی بیشتر تصور کنم. مک‌بوک پروها و آی‌مک‌های رده بالا حداقل می‌توانند بروزرسانی‌هایی داشته باشند که گزینه‌هایی فراتر از M1 اولیه را ارائه می‌دهند.
در دراز مدت، آیا ممکن است اپل سیستم‌هایی با پردازنده‌های گرافیکی خارجی با حافظه‌ی اختصاصی خود بسازد؟ حداقل در رده بالا اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد - اگر نتوانید یک کارت گرافیک مسخره را به مک پرو وصل کنید، مک پرو دیگر به چه دردی می‌خورد؟
اما به احتمال زیاد، اپل همزمان با افزایش تعداد پردازنده‌های خود، به افزایش مقیاس‌پذیری گزینه‌های حافظه نیز خواهد پرداخت و با افزودن هسته‌ها، حافظه‌ی بیشتری را اضافه خواهد کرد - و این تراشه‌ها همان‌هایی خواهند بود که احتمالاً در اکثر مدل‌های مک ارائه می‌شوند.
معماری یکپارچه حافظه در M1 یکی از دلایل سرعت بسیار زیاد مک‌ها است - اما کاربران مک باید برخی از پیش‌فرض‌ها در مورد روش عملکرد کامپیوترها و همچنین روش پیکربندی آنها را کنار بگذارند. و اگر در حال حاضر نمی‌توانید هیچ مک‌ی با رم 16 گیگابایتی بخرید، عصبانی نشوید و صبور باشید. مک‌های اپل سیلیکونی بیشتری در راه هستند.
همچنین بخوانید: تمام روش‌های جدید انجام کارها در مک‌های M1
